My American Christmas

We beginnen ons kerstverhaal op 22 december 2010, zomaar ergens op de avond. We, ik, Spenser en zijn moeder, zijn op weg naar Nortont's Lights. Dat is de creatie van een electriciën die een beetje te veel tijd te verdoen had. Maar, het geeft wel een mooi gezicht!
Op mijn weg daar naar toe zag ik een verschijnsel dat ik nog nooit eerder had gezien. Het leek er wel op of iedereen met een beetje truck een sneeuwschuiver voorgebonden had. Een klein beetje overdadig aanzicht, gezien de marginale sneeuw die er nu ligt! (De sneeuwval tot nu toe is hoogstuitzonderlijk weinig voor Maine. Heb ik weer, ga ik van een eens in de zever jaar Witte Kerst naar een gebied met een bijna gegarandeerde Witte Kerst, ligt er geen sneeuw! En dan wel weer heel veel in Nederland...!)

Holland vs VS : Celebrating Christmas

Het is 26 december, een dag na de Amerikaanse Kerst, Kerst is over, voorbij, finito. De Amerikanen kennen geen Tweede Kerstdag, zoals wij Nederlanders dat doen. De Amerikanen zien daarentegen wel Kerstavond als een feestdag, eigenlijk een soort Nulde Kerstdag. Maar hoe werkt dat Amerikaanse kerstgebeuren nou?

Een ding kan ik je al vertellen: anders!

Fighting Freshman Fifteen

Het is een mythe op universiteiten. Of misschien is het toch wel werkelijkheid... In ieder geval het is zeer gevreesd door elke zelfbewuste student: de Freshman Fifteen. Deze mythe houdt in dat elke eerstejaars student vijftijn Engelse ponden aankomt, oftewel (als we het omrekenen in normale eenheden) ongeveer 7 kilo! 7 kilo in een jaar! Het wordt vaak toegeschreven aan het overvloedige en vette voedsel van de universiteits cateringservice. Een ding waar het niet ligt, zijn de mogelijkheden om op de universiteit de bewegen. Want mogelijkheden zijn er genoeg! Het verliezen van gewicht zou in theorie net zo makkelijk, zo niet makkelijker, moeten zijn als het winnen van gewicht. Toch lijkt het eten vrijwel altijd te winnen van het bewegen. Vrij knap als je de mogelijkheden voor beweging eens nagaat:

Dutch Diaries 4 : Just an Ordinary Day

Lief dagboek,

Het eerste semester is al bijna afgesloten. En tot zover vrij succesvol! Ik heb Scheikunde al afgemaakt voor dit en het volgende semester! En lig op ramkoers voor een 'straight A' rapport, zelfs voor English Composition. En na bijna een half jaar, heb ik wel zo'n beetje door hoe een normale dag op een Amerikaanse universiteit eraan toe gaat. Voor het nageslacht, hier is een normale woensdag:

Dutch Diaries 3 : Thanksgiving Break!

Lief dagboek,

Afgelopen donderdag was de vierde donderdag van november. Elke Amerikaan weet wat dat betekent... : Thanksgiving! Al sinds Abraham Lincoln president van de Verenigde Staten was wordt op deze vierde donderdag van november de herinnering van de eerste colonisten herdacht, en de hulp en giften die ze kregen van de inheemse bevolking. Dat wordt er dus gevierd tijdens Thanksgiving, tenminste.... in theorie. In de praktijk gaat het gewoon waar de gemiddelde Amerikaan bovengemiddeld dol op is: eten. Niet voor niets staat Thanksgiving tegenwoordig ook alom bekend als 'Turkey Day' en dus was er genoeg te eten. Een dagboek...

Waar de Amerikanen gek op zijn : Statistieken

Hallo lieve trouwe lezers!

Omdat iedereen vrij trouwt mijn blog leest, leek het me wel eens leuk op te vertellen hoe het met de blog zelf gaat! Dus gewoon een paar funfacts...

Vakken kiezen op UNE

Ok, we zijn nu op tweederde van het eerste semester aanbeland. En dat houdt in dat het volgende semester niet ver weg meer kan zijn. En, op zijn beurt, betekent weer dat studenten zich moeten gaan registreren voor de vakken die ze het volgende semester moeten/willen volgen. Natuurlijk worden de freshmen, netzoals onze brugpiepers, de levens zuur gemaakt, en mogen ze zich als laatste registreren.

UNE Horror

Het eerste dat helpt voor de horrorverhalen is onze verzameling aan grafstenen op de campus. Op drie verschillende plekken staan, per plek, op zijn minst 5 grafstenen. De oudste dateert uit 1752! Nou dat lijkt me toch wel een mooie basis voor een paar mythen. Vooral als je het over (bij)gelovige Amerikanen hebt. Hieronder drie horrorverhalen. MUHUHAHAHAHA.

Halloween Horror

We zijn beland in het weekend van Halloween. En Halloween is groot, heel erg groot! De plannen worden gesmeed op de zelfde dag als vriendschappen. Wat ben jij voor Halloween, zullen we als een groep gaan?

Naarmate Halloween meer en meer nadert, worden de gesprekken over kostuums steeds frequenter. En heftiger, emotioneler en dringender. En dan opeens, in de week van Halloween - na maanden van plannen, passen, zelfs naaien - een stilte, een doodse mediastilte rond Halloween en kostuums.

Dutch Diaries 2: A not so ordinary week (II / II)

FOTO'S ONLINE ! ! ! ! ! ! !

(...)

Dinsdag was een vrij normale dag. Op een klein detail na... ’s Ochteds landde er namelijk een militaire helikopter op Alfond Lawn (de grasmat voor het Alfond Center, faculteitsgebouw voor medische wetenschappen). Geen flauw idee wat voor een helikopter het was, het enige dat ik weet is dat het geen chinoek was... Maar goed, wat maakt zo’n ding een lawaai, en wat duurt het lang voordat de helikopter eindelijk van de grond komt. Maar wel heel gaaf.

En woensdag was het dan zo ver: Het International Chocolate Festival.

Dutch Diaries 2: A not so ordinary week (I / II)

Lief dagboek,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets van mij heb laten horen, ik weet het… Maar ik zat in een soort writer’s block toen ik een stukje over verschillen tussen de VS en Nederland wilde schrijven. En de afgelopen week heb ik eigenlijk gewoon niet de tijd gehad om iets te schrijven want er gebeurde gewoon veel te veel. Ik kan een heel dagboek volschrijven met wat er allemaal is gebeurd, en dat ga ik dan ook doen... Ga dus lekker zitten, en bereid je voor...

Een vuile oorlog

Wat was was, voordat was was was? Strijd!
En zo is het. Want goeiemorgen wat een strijd wordt er geleverd. Onze hall heeft vijf wasmachines en acht drogers te delen. Dat zijn dus vijf wasmachines en acht drogers voor ongeveer 225 mensen!

'Wow, dat klinkt als weinig!'
Dat is het NIET!
                          Het is nog minder!

SEX ! ! !

Zo, afgelopen week was het dan zover. Iedereen sprak er al dagen over, van begeleiders tot mede eerstejaars. Dit was het evenement van de week dat je niet mag missen! SEX ! ! ! Alle pijlen (...) waren op die ene avond gericht. Iedereen vroeg aan iedereen of hij of zij zou gaan. Sommigen wilden absoluut niet, anderen wilden wel maar alleen als andere mensen ook meekomen. Uiteindelijk kwamen er veel mensen op af, mij incluis. Spannend!

Foto's van de campus ONLINE !!!

Onder aan de pagina staat het foto album, daar staan nu ook foto's van de campus op! Wil je weten hoe ik leef hierzo?
Check it out!

De foto's staan op het volgende webalbum:
http://picasaweb.google.com/JeroenVelzing/EenJaarInDeVS#

Dutch Diaries 1: Orientation & Storm Stories

                                                     Dag 2, Sept 3
Lief dagboek,

Zo, daar zit ik dan eindelijk. Op de campus op de University of New England. En er is echt geen reet aan! Niet omdat het hier niet leuk is, want dat is het zeker. Ik zit alleen in een wel in een driepersoonkamer, in mijn dooie eentje. En dan is het al een hele kale kamer. Bijna ijzig. Buiten is het niet ijzig, maar juist warm, extreem warm zelfs. De gevoelstemperatuur lag in de100s. Dat komt overeen met 38 C! Niet normaal voor Maine, waar het in de winter het omgekeerde worden kan, -38 C!
Leeg, dat is zo ongeveer het hele beeld van de campus, en de dorms... en de eetzalen... en de rest. Er zijn alleen wat internationale studenten (wel vijf !?) en sporters. De internationale gasten zijn OK. Er zit een Duitser bij, Fritz Kleinhempel (Jawohl!!!), Migel uit Jamaica, Dave uit Canada, Weilian uit Maleisië, Beverly uit China (kan haar Chinese naam niet onthouden, Piaoyang ofzo). Heel grappig, ze beweegt haar hoofd als je altijd ziet van die Chinezen. Zo'n bepaalde jaknik bij het einde van elke zin, alsof je blij en trots is dat het eruit is gekomen.

Culture Shock !?

Ik was niet van plan om een reisverslag bij te houden. Maar sommige dingen zijn op z' n minst het vermelden waard. En die wilde ik jullie dus niet onthouden...

Le Grand Départ

Het is de nacht voor het vertrek. Ik slaap niet... Tuurlijk. Ik ben nog buiten, kijk nog één keer naar het verlichte raadhuis. Het raadhuis dat ik elke dag meerdere keren zie - of zag.... Toch nog, nu pas, een beetje twijfel: Gaat het allemaal wel goed komen?
Wow, wacht een heldere laatste nacht! Midden in het donker, heel eventjes maar, een helder slipspoor. Ik hoef niet lang te denken over een wens.

Roommates unveiled!

De roommates waarmee ik het volgende jaar ga doorbrengen zijn de bekend!
Inderdaad, roommates staat in het meervoud. Ik slaap niet op een tweepersoonskamer, maar op een driepersoonskamer!
Op kamer 215 van de Featherman Hall (Biddeford Campus) slapen het komende jaar:

Welkom...

Hallo,

Het feit dat je deze blog al kunnen vinden, wilt al zeggen dat je weet dat ik naar Amerika ga. Op deze blog kan je mijn 'American Way of Life' op de voet volgen. Wat ben ik aan het doen? Wat is er anders? Hoe is studeren? enz....